Govor Predsednice Jahjaga na otvaranju Filmskog Festivala 9/11

Poštovani organizatori Filmskog Festivala Nine/Eleven,
Poštovana ambasador Sjedinjenih Američkih Država na Kosovu, gospođa Jacobson,
Vaše Veličanstvo Leka Zogu – mlađi,
Poštovana ambasador Turske, gđa. Ozan,
Poštovani ministar Agani,
Poštovani glumci i ljubitelji vizuelne umetnosti,
Dragi prijatelji,

Dvanaest godina ranije i povodom svake godišnjice, još od onog kobnog dana napada terorista na simbole i američke vrednosti, na više načina su se, svi građani slobodnog sveta, ujedinili da bi se setili gubitka mnogih nevinih života, za kažnjavanje mračnih snaga koje su prouzrokovale mnogo bola, kao i da bi se solidarisali sa porodicama žrtava i celim američkim narodom, i za sećanje na žrtve 11 septembra.

Danas putem ovog, već tradicionalnog festivala, mi nastavljamo izraziti podršku građana i institucija Republike Kosovo, setivši se koliko smo povezani jedni s drugim, jer čim pogodiš jednog od nas to je kao da si pogodio sve one koji dele volju za život u miru i slobodi. Setivši se koliko je teško stvoriti a kako je lako uništiti. 

Ali i da se setimo onog što je najvažnije, da usprkos bolu i velikom gubitku koji su izazvale mračne snage nad Sjedinjenim Američkim Državama, američki narod se pred ovim izazovom digao i jačao međusobnu solidarnost jednog prema drugom, sa onima koji su izgubili svoju rodbinu posvetivši se ponovo za stvaranje jednog bezbednog sveta za sve, jednog sveta gde vlada mir i uzajamno poštovanje i gde nema mesta za nasilje i mržnju.

Ujedinjeni američki narod i građani slobodnog sveta su se digli za jednoglasnu zaštitu mira i slobode, kao što su to činili kada su došli zaštiti narod Kosova, nad kojim se sprovodila represija i veliko nasilje i onako kao što ćemo stati ujedinjeni da bi išli u pomoć ostalim žrtvama genocida i državne represije.

S toga, danas dok se setimo žrtava napada na New York i Washington, svi možemo reči da smo preživeli 11 septembar. Ovo kažem ne radi smanjenja bola i nezamislivih patnji koje su doživele porodice koje su izgubile svoje najmilije,i one ljudi koji su spašavali kao što su stotine vatrogasaca i policajaca koji su žrtvovali i svoj  život da pomognu svojim sunarodnicima.

Kažem da bi vas ubedila da nastojanja svih preživelih, nastojanja celog američkog naroda da iznalazi snagu za prevazilaženje jednog tako velikog gubitka su ujedno i naša nastojanja, mog naroda, da činimo sve što je u našoj moći, da jedna takva bol bude zabeležena, da se ne zaboravi i da bi se pretvori u zahtev za mir.

Hvala Vam!